Allah Resûlü (s.a.s) Rabbinden aldığı emirle insanları bir olan Allah’a inanmaya ve yalnızca O’na ibadet etmeye davet ediyordu. Ne var ki kulluk bilincinden ve ahlaki erdemlerden yoksun olan Mekkeli müşrikler bu çağrıya kulak vermediler. Müminlere her türlü baskı, zulüm ve işkenceyi reva gördüler. Öyle ki âlemlere rahmet olarak gönderilen Sevgili Peygamberimiz (s.a.s)’in hayatına kastedecek kadar ileri gittiler. Artık Mekke’de İslam’ı özgürce yaşama imkânı kalmamıştı. Bunun üzerine önce sahabe-i kiram sonra da Resûl-i Ekrem (s.a.s) vefâkar insanların şehri Yesrib’e hicret etti.

Cenâb-ı Hak, insanoğlunu eşref-i mahlûk olarak yaratmış ve yeryüzünün halifesi kılmıştır. Üstün kabiliyetlerle donatmış, Rabbinin rızasına uygun, insanlık onuruna yaraşır bir hayat sürmesini emretmiştir. Daima iyi, güzel ve faydalı ameller işlemesini öğütlemiştir. İnsan olma şerefine gölge düşüren bütün çirkin söz ve davranışları ise yasaklamıştır.

Gün, farklılıklarımızı zenginlik kabul ederek milletçe kenetlenme ve geleceğimizi birlikte inşa etme günüdür. Gün, şahsi emelleri için dini istismar edenlerle samimi gayret içerisinde olanları feraset ve basiretle birbirinden ayırt etme günüdür. Gün, aziz şehitlerimize ve kahraman gazilerimize vefa günüdür.

Hicretin ikinci yılıydı. Peygamber Efendimiz (s.a.s) ashabıyla birlikte ilk kez kurban bayramını idrak edecekti. Allah adına kurbanlar kesilecek, müminler büyük bir sevinçle birlik ve dirlik içinde bayram yapacaklardı. Bayramın coşku ve heyecanı herkesi sarmıştı. Allah Resûlü (s.a.s) namazgâha varınca ashabına selam verdi. Allah’a hamd ve sena ettikten sonra şöyle buyurdu: “Bugün ilk işimiz, bayram namazını kılmak, sonra dönüp kurban kesmektir. Kim böyle yaparsa sünnetimize uymuş olur.”

Aziz Müminler!

Hac, dünyaya ait her şeyi terk ederek Allah’ın emrine uymak ve O’nun rızasını kazanmak üzere çıkılan kutlu bir yolculuktur. Bu yolculuğun her bir durağında hayatımıza rehberlik edecek nice ibret ve hikmet vardır.

Hac yolculuğu, mukaddes vadiye giren Hz. Musa gibi ayakkabıları ve elbiseleri çıkarmak, kefen misali ihrama girmekle başlar. Mümin, ihrama girmekle sadece elbiselerinden kurtulmaz. Aynı zamanda kin, nefret, öfke ve hasetten de arınır. Dünyevi hırs ve arzularından sıyrılıp sadece Rabbine yönelir.

Ensar’dan bir sahabi gelerek Peygamber Efendimiz (s.a.s)’e selam verdi ve şöyle dedi: “Ey Allah’ın Resûlü! En faziletli mümin kimdir.” Peygamberimiz, “Ahlak bakımından en güzel olandır” buyurdu. Gelen kişi “Peki, en akıllı mümin kimdir” diye tekrar sordu. Bunun üzerine Resûl-i Ekrem (s.a.s) şöyle buyurdu: “Müminlerin en akıllıları, ölümü en çok hatırlayanlar ve ölümden sonrası için en güzel şekilde hazırlananlardır.”