26-ŞUARA:
1 - Tâ, Sîn, Mîm.
2 - Bunlar sana apaçık kitabın âyetleridir.
3 - (Resulüm!) Onlar iman etmiyorlar diye adeta kendine kıyacaksın!
4 - Biz dilersek onların üzerlerine gökten bir âyet (mucize)
indiririz de, ona boyunları eğilekalır.
5 - Bununla beraber kendilerine O Rahmân'dan yeni bir öğüt
gelmeyedursun, ille ondan yüz çevirirler.
6 - Üstelik (ona) "yalandır" dediler; fakat onlara alay edip
durdukları şeyin haberleri yakında gelecektir.
7 - Yeryüzüne bir bakmadılar mı? Biz orada her güzel çiftten nice
bitkiler yetiştirmişiz.
8 - Şüphesiz ki bunda mutlak bir âyet (nişane) vardır; ama onların
çoğu iman etmezler.
9 - Ve şüphe yok ki Rabbin, galip ve engin merhamet sahibidir.
10 - Bir vakit de Rabbin, Musa'ya nida edip "Git o zalim kavme"
dedi.
11 - "Firavun kavmine, hâlâ sakınmayacaklar mı?"
12 - (Musa) şöyle seslendi: "Ya Rab! Doğrusu ben korkarım ki beni
yalancı sayarlar."
13 - "Ve göğsüm daralır, dilim dönmez, onun için Harun'a da
elçilik ver."
14 - "Hem onların bana isnad ettikleri bir suç var. Ondan dolayı
korkarım ki, hemen beni öldürürler."
15 - (Allah): "Hayır hayır" buyurdu, "haydi ikiniz âyetlerimizle
(mucizelerimizle) gidin. Şüphesiz ki, biz sizinle beraberiz. (Onları)
işitiyoruz."
16 - "Haydin Firavun'a gidin de deyin ki: İnan biz, âlemlerin
Rabbinin elçisiyiz.
17 - İsrail oğullarını bizimle beraber gönder."
18 - "Â, dedi, biz seni çocukken himayemize alıp büyütmedik mi?
Hayatının bir çok yıllarını aramızda geçirmedin mi?"
19 - "Sonunda o yaptığın (kötü) işi de yaptın. Sen nankörün
birisin!"
20 - Musa, "Ben, dedi, o işi o anda yaptım ki
şaşkınlardandım."
21 - "Sizden korkunca da hemen aranızdan kaçtım. Sonra Rabbim bana
hikmet bahşetti ve beni peygamberlerden kıldı."
22 - "O başıma kaktığın nimet de (aslında) İsrail oğullarını
kendine köle edinmiş olmandır. "
23 - Firavun şöyle dedi: "Âlemlerin Rabbi dediğin nedir ki?"
24 - Musa cevap olarak: "Eğer işin gerçeğini düşünüp anlayan
kişiler olsanız (itiraf edersiniz ki) O, göklerin, yerin ve ikisi arasında
bulunan her şeyin Rabbi'dir."
25 - (Firavun) etrafında bulunanlara: "İşitmiyor musunuz?" dedi.
26 - Musa dedi ki: "O sizin de Rabbiniz, daha önce ki atalarınızın
da Rabbidir."
27 - (Firavun): "Size gönderilen bu elçiniz mutlaka delidir" dedi.
28 - Musa devamla şöyle söyledi: "Şayet aklınızı kullansanız
(anlarsınız ki), O, doğunun, batının ve ikisinin arasında bulunanların
Rabbidir."
29 - Firavun: "Benden başkasını ilâh tutarsan, andolsun ki seni
zindana kapatılmışlardan ederim" dedi.
30 - Musa sordu: "Sana apaçık bir şey getirmiş olsam da mı?"
31 - Firavun: "Haydi getir onu bakayım, doğrulardan isen" dedi.
32 - Bunun üzerine Musa asâsını bırakıverdi; apaçık bir ejderha
oluverdi.
33 - Elini de (koynundan) çekti çıkardı; bakanlara bembeyaz
(görünen, nur saçan bir şey) oluverdi.
34 - Firavun çevresinde bulunan ileri gelenlere: "Bu dedi,
herhalde çok bilgili bir sihirbaz!"
35 - "Sizi sihriyle yurdunuzdan çıkarmak istiyor. Şimdi ne
buyurursunuz?"
36 - Dediler ki: "Bunu ve kardeşini eğle, şehirlere de
toplayıcılar gönder."
37 - "Bütün bilgiç sihirbazları sana getirsinler."
38 - Böylece, sihirbazlar belli bir günün tayin edilen vaktinde
bir araya getirildi.
39 - Halka, "Siz de toplanıyor musunuz? (Haydi çabuk olun)"
denildi.
40 - "Üstün gelirlerse herhalde sihirbazlara uyarız" dediler.
41 - Sihirbazlar geldiklerinde Firavun'a "Şayet biz üstün
gelirsek, muhakkak bize bir ücret vardır, değil mi?" dediler.
42 - Firavun cevaben: "Evet, o takdirde hiç şüphe etmeyin, gözde
kimselerden olacaksınız" dedi.
43 - Musa onlara "Atın, ne atacaksanız" dedi.
44 - Bunun üzerine iplerini ve değneklerini attılar ve "Firavun'un
kudreti hakkı için şüphesiz elbette bizler galip geleceğiz"
dediler.
45 - Ardından Musa asâsını attı; bir de ne görsünler, onların
uydurduklarını yutuyor!
46 - Sihirbazlar derhal secdeye kapandılar.
47 - "İman ettik, dediler, Âlemlerin Rabbine "
48 - "Musa ve Harun'un Rabbine!"
49 - Firavun (kızgınlık içinde) dedi ki: "Ben size izin vermeden
O'na iman ettiniz ha! Anlaşıldı ki o size sihri öğreten büyüğünüzmüş! Ama
şimdi bileceksiniz: Andolsun, ellerinizi ve ayaklarınızı çaprazlama ke
stireceğim, hepinizi çarmıha gerdireceğim!"
50 - "Zararı yok dediler nasıl olsa biz Rabbimize döneceğiz."
51 - "Herhalde biz müminlerin evveli olduğumuzdan dolayı,
Rabbimizin bize mağfiret buyuracağını ümit ederiz"
52 - Biz, Musa'ya: "Kullarımı geceleyin yola çıkar, çünkü takip
edileceksiniz" diye vahyettik.
53 - Firavun da şehirlere (asker) toplayıcılar gönderdi:
54 - "Esasen bunlar, sayıları azar azar, bölük pörçük bir
cemaattır."
55 - "(Böyle iken) hakkımızda çok gayz (öfke) besliyorlar. "
56 - "Biz ise, elbette uyanık (ve tekvücut) bir cemaatız." (diyor
ve dedirtiyordu.)
57 - Ama (sonunda) biz, onları (Firavun ve kavmini) bahçelerden,
pınarlardan,
58 - Hazinelerden ve şerefli makamlardan çıkardık.
59 - Ve onlara İsrail oğullarını mirasçı yaptık.
60 - Derken (Firavun ve adamları) güneş doğmuştu ki, onların
ardına düştüler.
61 - İki topluluk birbirini görünce, Musa'nın adamları "Eyvah,
yakalandık! dediler.
62 - Musa: "Hayır, aslâ! dedi, Rabbim şüphesiz benimledir, bana
yolunu gösterecektir."
63 - Bunun üzerine Musa'ya "Vur asân ile denize" diye vahyettik;
vurunca bir infilak etti, her bölük koca bir dağ gibi oluverdi,
64 - Ötekilerini de buraya yanaştırıvermiştik.
65 - Musa ve beraberindekilerin hepsini kurtardık,
66 - Sonra da ötekileri suda boğduk.
67 - Şüphesiz bunda bir âyet (ibret) vardır; ama çokları iman
etmiş değillerdir.
68 - Ve şüphesiz, işte o Rabbin, mutlak galip ve engin merhamet
sahibidir.
69 - (Resulüm!) onlara İbrahim'in kıssasını da
naklet.
70 - Hani o, babasına ve kavmine, "Neye tapıyorsunuz?"
demişti.
71 - "Birtakım putlara taparız da onlar sayesinde toplanırız"
dediler.
72 - İbrahim "Peki, dedi, yalvardığınızda onlar sizi işitiyorlar
mı?"
73 - "Veya size fayda veya zararları olur mu?"
74 - "Yok, dediler, ama biz babalarımızı böyle yapar bulduk."
75-76 - İbrahim dedi ki: "İyi ama, ister sizin,
ister önceki atalarınızın olsun, neye taptığınızı (biraz olsun) düşündünüz
mü?"
77 - "Hep onlar benim düşmanımdır; ancak âlemlerin Rabbi (benim
dostumdur)"
78 - "O ki, beni yaratan ve bana doğru yolu gösterendir,"
79 - "Beni yediren, içirendir,"
80 - "Hastalandığım zaman bana O, şifâ verir."
81 - "O ki, benim canımı alacak, sonra diriltecektir.
"
82 - "Ve hesap günü, hatamı bağışlayacağını umduğumdur."
83 - "Ya Rab! Bana hikmet (hüküm) ver ve beni iyiler (zümresin)e
kat."
84 - "Sonra gelecekler içinde beni doğrulukla anılanlardan
eyle!"
85 - "Ve beni naîm (nimeti bol) cennetin varislerinden eyle!"
86 - "Babamı da bağışla, çünkü o yanlış gidenlerdendir.
"
87 - "(İnsanların) diriltilecekleri gün, beni mahcub etme."
88 - "O gün ki ne mal fayda verir ne oğullar!"
89 - "Ancak Allah'a temiz bir kalple gelenler o günde (kurtuluşa
erer)."
90 - (O gün) Cennet müttakilere yaklaştırılmıştır.
91 - Azgınlar için de cehennem hortlatılmıştır.
92-93 - Onlara, "Allah'ı bırakıp da taptıklarınız,
hani nerede? Size yardım edebiliyorlar mı veya kendilerini kurtarabiliyorlar
mı?" denilir.
94 - Ve arkasından hep onlar (putlar ve azgınlar) o cehennemin
içine fırlatılmaktadırlar.
95-96 - Ve bütün o İblis orduları onun içinde
birbirleriyle çekişirlerken dediler ki:
97 - "Vallahi biz, gerçekten apaçık bir sapıklık
içindeymişiz."
98 - "Çünkü biz sizi, âlemlerin Rabbi ile bir seviyede
tutuyorduk."
99 - "Ve bizi hep o günahkarlar saptırdı."
100 - "Bak bizim için ne şefaatçiler var,"
101 - "Ne de yakın bir dost."
102 - "Ah keşke (dünyaya) bir kere daha dönebilsek de,
müminlerden olabilseydik."
103 - Şüphesiz bunda bir âyet (alınacak bir ders) vardır; oysa
çokları iman etmiş değillerdir.
104 - Ve şüphesiz Rabbin, işte O, mutlak galip ve engin merhamet
sahibidir.
105 - Nuh kavmi de peygamberleri yalancılıkla itham
etti.
106 - Hani kardeşleri Nuh onlara şöyle demişti: "Siz Allah'tan
korkmaz mısınız?"
107 - "Haberiniz olsun ki ben, size gönderilmiş güvenilir bir
Peygamberim.
108 - "Gelin artık, Allah'tan korkun ve bana itaat edin."
109 - "Buna karşılık ben sizden hiçbir ücret istemiyorum. Benim
mükafaatımı verecek olan ancak, âlemlerin Rabbidir."
110 - "Gelin, artık, Allah'tan korkun ve bana itaat edin."
111 - "Â, dediler, senin ardına hep düşük kimseler düşmüşken, biz
sana hiç inanır mıyız?"
112 - Nuh dedi ki: "Onların yaptıkları hakkında bir bilgim
yoktur."
113 - "Onların hesabı ancak Rabbime aittir. Düşünsenize!"
114 - "Hem ben iman edenleri kovmaya memur değilim."
115 - "Ben ancak apaçık
bir uyarıcıyım."
116 - Dediler ki: "Ey Nuh! Eğer vazgeçmezsen, iyi bil ki, taşa
tutulanlardan olacaksın!"
117 - Nuh: "Rabbim! dedi, kavmim beni yalancılıkla itham etti."
118 - "Artık benimle onların arasında sen hükmünü ver. Beni ve
beraberimdeki müminleri kurtar."
119 - Bunun üzerine biz de onu ve beraberindekileri, o dolu
gemide taşıyarak kurtardık.
120 - Sonra da arkasında kalanları suda boğduk.
121 - Şüphesiz bunda mutlak bir âyet (alınacak ders) vardır; ama
çokları iman etmiş değillerdir.
122 - Ve şüphesiz Rabbin, işte O, mutlak galip ve engin merhamet
sahibidir.
123 - Âd (kavmi) de peygamberleri yalancılıkla itham etti.
124 - Hani kardeşleri Hûd onlara şöyle demişti: "Siz Allah'tan
korkmaz mısınız?"
125 - "Haberiniz olsun ki ben, size gönderilmiş, güvenilir bir
Peygamberim."
126 - "Gelin artık Allah'tan korkun ve bana itaat edin."
127 - "Buna karşılık ben sizden hiçbir ücret istemiyorum. Benim
mükafatımı verecek olan ancak âlemlerin Rabbidir. "
128 - "Siz her tepeye bir alâmet bina edip eğlenir durur
musunuz?"
129 - "Temelli kalacağınızı umarak sağlam yapılar mı
edinirsiniz?"
130 - "Hem tuttuğunuz zaman merhametsiz zorbalar gibi
tutuyorsunuz."
131 - "Artık Allah'tan korkun ve bana itaat edin."
132 - "O Allah'tan korkun ki, size o bildiğiniz şeyleri
vermekte,"
133 - "Davarlar, oğullar,"
134 - "Cennet gibi bağlar, bahçeler, pınarlar ihsan etmektedir."
135 - "Cidden ben sizin hakkınızda büyük bir günün azabından
korkuyorum."
136 - "Dediler ki: "Sen ha vaaz etmişsin, ha vaaz edenlerden
olmamışsın, bizce birdir."
137 - "Bu sırf eskilerin âdetidir."
138 - "Biz azaba uğratılacak da değiliz."
139 - Böylece onu yalancı saydılar; biz de kendilerini helak
ettik. Şüphesiz bunda mutlak bir âyet (alınacak bir ders) vardır, ama çokları
iman etmiş değillerdir.
140 - Ve şüphesiz Rabbin, işte O, mutlak galip ve engin merhamet
sahibidir.
141 - Semûd (kavmi) de peygamberleri yalancılıkla itham
etti.
142 - Hani kardeşleri Salih onlara şöyle demişti: "Siz Allah'tan
korkmaz mısınız?"
143 - "Haberiniz olsun ki ben size gönderilmiş güvenilir bir
peygamberim."
144 - "Gelin artık, Allah'tan korkun ve bana itaat edin."
145 - "Buna karşılık ben sizden hiçbir ücret istemiyorum. Benim
mükafatımı verecek olan ancak âlemlerin Rabbidir."
146 - "Siz burada güven içinde bırakılacak mısınız?"
147 - "Bahçelerin, pınarların içinde,"
148 - "Ekinlerin, salkımları sarkmış hurmalar arasında,"
149 - Ki bir de dağlardan keyifli keyifli kâşâneler oyuyorsunuz."
150 - "Gelin! Allah'tan korkun da bana itaat edin."
151-152 - "Yeryüzünde bozgunculuk yapıp dirlik
düzenlik vermeyen bozguncuların emrine uymayın."
153 - "Sen dediler, olsa olsa iyice büyülenmiş birisin!"
154 - "Sen de ancak bizim gibi bir beşersin. Eğer doğru
söyleyenlerden isen, haydi bize bir âyet (mucize) getir."
155 - Salih "İşte (mucize) bu dişi devedir; su içme hakkı (bir
gün) onundur, belli bir günün içme hakkı da sizin" dedi.
156 - "Sakın ona bir kötülükle ilişmeyin, yoksa sizi büyük bir
günün azabı yakalayıverir."
157 - Derken onu kestiler; fakat pişman da oldular.
158 - Çünkü kendilerini azap yakalayıverdi. Şüphesiz bunda bir
âyet (alınacak bir ders) vardır, ama çokları iman etmiş değillerdir.
159 - Ve şüphesiz Rabbin, işte O mutlak galip ve engin merhamet
sahibidir.
160 - Lût (kavmi) de peygamberleri yalancılıkla itham etti.
161 - Hani kardeşleri Lût onlara şöyle demişti: "Siz Allah'tan
kormaz mısınız?"
162 - "Haberiniz olsun ki, ben size gönderilmiş güvenilir bir
peygamberim."
163 - "Gelin artık, Allah'tan korkun ve bana itaat edin."
164 - "Buna karşılık ben sizden bir ücret istemiyorum. Benim
mükafatımı verecek olan ancak âlemlerin Rabbidir."
165 - "İnsanlar içinden erkeklere mi gidiyorsunuz?"
166 - "Bırakıyorsunuz da sizler için yarattığı eşleri! Doğrusu
siz insanlıktan çıkmış bir kavimsiniz!"
167 - Onlar şöyle dediler: "Ey Lût! (Bu davadan) vazgeçmezsen,
iyi bilki, sürülenlerden olacaksın."
168 - Lût "Doğrusu ben, dedi, sizin bu işinize
buğzedenlerdenim."
169 - "Yâ Rabbi! Beni ve ailemi onların yapageldiklerin(in
vebalin)den kurtar."
170 - Biz de onu ve ailesinin tamamını kurtardık,
171 - Ancak (geride) bir yaşlı kadın kaldı.
172 - Sonra geridekilerin hepsini helak ettik.
173 - Ve üzerlerine öyle bir yağmur yağdırdık ki, (uyarılanların)
o yağmuru ne kötü bir yağmurdu!
174 - Şüphesiz bunda bir âyet (alınacak bir ders) vardır. Ama
çokları iman etmiş değillerdir.
175 - Ve şüphesiz Rabbin, işte O mutlak galip ve engin merhamet
sahibidir.
176 - Eyke halkı da peygamberleri yalancılıkla itham
etti.
177 - Hani Şuayb onlara şöyle demişti: "Siz Allah'tan korkmaz
mısınız?"
178 - "Haberiniz olsun ki ben size gönderilmiş güvenilir bir
peygamberim."
179 - "Gelin, Allah'tan korkun ve bana itaat edin."
180 - "Buna karşılık ben sizden bir ücret istemiyorum. Benim
mükafatımı verecek olan yalnız âlemlerin Rabbidir."
181 - "Ölçeği tam ölçün de hak yiyenlerden olmayın."
182 - "Ve doğru terazi ile tartın."
183 - "Halkın eşyalarını değerinden düşürmeyin. Yeryüzünde
bozgunculuk yaparak karışıklık çıkarmayın."
184 - "O sizi ve sizden önceki nesilleri yaratan Allah'tan
korkun."
185 - Onlar şöyle dediler: "Sen, olsa olsa iyice büyülenmiş
birisin."
186 - "Sen de bizim gibi bir beşerden başka nesin? Bil ki, biz
seni ancak yalancılardan biri sayıyoruz."
187 - "Şayet doğru sözlülerden isen, üstümüze gökten bir parça
düşürüver."
188 - Şuayb, "Rabbim, yaptıklarınızı en iyi bilendir" dedi.
189 - Hülasa, onu yalancı saydılar da kendilerini o gölge gününün
azabı yakalayıverdi. O cidden büyük bir günün azabı idi!
190 - Şüphesiz bunda bir âyet (alınacak bir ders) vardır. Ama
çokları iman etmiş değillerdir.
191 - Ve şüphesiz Rabbin, işte O, mutlak galip ve engin merhamet
sahibidir.
192 - Ve muhakkak ki bu (Kur'ân) âlemlerin Rabbinin indirmesidir.
193 - (Resulüm!) Onu Rûhu'l-emin (Cebrail) indirdi;
194 - Uyarıcılardan olasın diye senin kalbin üzerine;
195 - Açık parlak bir Arapça lisan ile.
196 - O, şüphesiz daha öncekilerin kitaplarında da vardı.
197 - İsrailoğulları bilginlerinin onu bilmesi, onlar için bir
âyet (delil) değil midir?
198-199 - Biz onu Arapça bilmeyenlerden birine
indirseydik de, bunu o okusaydı, yine de ona iman etmezlerdi.
200-201 - Böylece onu günahkarların kalplerine
soktuk. (okuyup anladılar, ama yine de) acıklı azabı görünceye kadar ona iman
etmezler.
202 - İşte bu (azab) onlara, kendileri farkında olmadan, ansızın
geliverecektir.
203 - O zaman "Bize (iman etmemiz için) mühlet verilir mi
acaba?...diyeceklerdir.
204 - (Oysa dünyada iken) Onlar bizim azabımızı çarçabuk
istiyorlardı.
205 - Gördün ya artık onlara senelerce zevk ettirsek,
206 - Sonra kendilerine vaad edilen (azab) gelip çatarsa,
207 - O yaşadıkları zevkin kendilerine hiçbir faydası
olmayacaktır.
208 - Bununla birlikte, biz hangi memleketi helak ettikse
muhakkak onu uyarıcı (peygamberleri) olmuştur.
209 - (Onlar) ihtar edilmiştir ve biz zulmetmiş değiliz.
210 - Onu (Kur'ân'ı) şeytanlar indirmedi.
211 - Bu onlara hem yaraşmaz hem güçleri yetmez.
212 - Şüphesiz onlar vahyi işitmekten uzak tutulmuşlardır.
213 - O halde sakın Allah ile beraber başka tanrıya kulluk edip
yalvarma, yoksa azaba uğratılanlardan olursun.
214 - (Önce) en yakın hısımlarını uyar.
215 - Ve sana uyan müminlere kanadını indir.
216 - Şayet sana karşı gelirlerse, de ki: "Ben sizin
yaptıklarınızdan muhakkak uzağım."
217 - Sen O, mutlak galip ve engin merhamet sahibine güvenip
dayan.
218 - O ki, (gece namaza) kalktığın zaman seni görüyor.
219 - Ve secde edenler arasında dolaşmanı da (görüyor.)
220 - Çünkü her şeyi işiten, her şeyi bilen O'dur.
221 - Şeytanların kime ineceğini size haber vereyim mi?
222 - Onlar, günaha, iftiraya düşkün olan herkesin üzerine
inerler.
223 - Onlar, (şeytanlara) kulak verirler ve onların çoğu
yalancıdır.
224 - Şairler(e gelince), onlara da sapıklar uyar.
225-226 - Onların her vadide şaşkın şaşkın
dolaştıklarını ve gerçekte yapmadıkları şeyleri söylediklerini görmedin mi?
227 - Ancak iman edip iyi ameller işleyenler, Allah'ı çok çok
ananlar ve haksızlığa uğratıldıklarında kendilerini savunanlar müstesna;
haksızlık edenler, hangi dönüşe (hangi akibete) döndürüleceklerini yakında
bileceklerdir.