KÜFRÜ GEREKTİREN ŞEYLER
A) İMAN VE KÜFÜR
İman ve küfür birbirinin zıddı iki kavramdır. İman, inanmak, tasdik etmek, kabul
etmek anlamına gelirken; küfür, inkâr etmek, kabul etmemek anlamına gelir. İman,
"Kelime-i şahadet" denilen birkaç kelimeyi kabul ederek söylemekle olduğu gibi,
küfür de imana ters düşecek, inkâr sayılacak bir inanışa sahip olmak, bu manada
bir söz söylemek veya bu anlamda bir davranışta bulunmakla olur. Diğer bir
ifadeyle küfür, imanı bir çırpıda sıfırlayan, yok eden bir kavramdır.
Bu bakımdan her Müslüman, imanını zedeleyecek, tehlikeye düşürecek hatta bozacak
inanış, söz ve davranışlardan kendini korumalıdır. İmansız amelin de bir kıymeti
olmaz. Zira iman, amellerin geçerlilik damgasıdır. İman olmayınca ömür boyu
yapılan bütün iyi ameller geçersiz kalır. İmansız olarak ahirete giden kişi
ebediyen cehennemde kalır. O yüzden her mümin, ömrünün sonuna kadar imanını
muhafaza etmeli ve ahirete iman ile gitmek için çabalamalıdır.
Bunu yapabilmek için de imanı bozabilecek şeyleri iyi bilmek gerekir. Kişi
zararlı şeyleri bilirse korunabilir. Bilinmeyen zararlardan korunmak mümkün
olmaz.
Küfrü gerektiren şeyleri üç başlık altında topladık. Bunlar İslâm âlimleri
arasında ittifakla kabul edilmiş şeyler değildir. Kuvvetli görüşler esas
alınarak derlenmeye çalışılmış, kaynaklar belirtilmiştir. Ancak imanı ve ameli
bir anda yok etme tehlikesi olan bu şeylerden kaçınmak en akıllıca bir davranış
olacaktır.
Küfrü gerektiren şeyleri içinden geçirmek küfür değildir. Bunlar şeytanın
hatırlatmaları, çaba ve gayretleridir(Vesvese). Bu hilelere aldanmamak için
dikkatli olmak gerekir.
Bir kimse bilmeyerek küfrü gerektirecek bir söz söylese, tercih edilen görüşe
göre küfre girmez. Bilmediğinden dolayı mazurdur.
Küfür, tekfir konusunda akait kitaplarında "Ehl-i kıble tekfir edilemez" sözü
geçer. Kişi kıbleye yöneldiği ve namaz kıldığı için elbette tekfir edilemez.
Ancak küfrü gerektiren inanış, söz ve davranışlar sebebiyle kendi kendini küfre
götürmüş olur.
B) KÜFRÜ GEREKTİREN İNANIŞLAR
Nassları reddetmek, inanmamak küfürdür. İman bir bütündür. İnanılacak şeylerden
birini inkâr, tamamını inkâr olur.
İster büyük, ister küçük olsun, haramı helâl saymak, küfürdür. Meselâ faizi
helâl saymak, onu kendi alın terinin karşılığı görme gibi bahanelerle zararsız
kabul etmek, küfürdür.
Allah Tealânın rahmetinden ümidi kesmek, küfürdür. Cenab-ı Hak bu hususta şöyle
buyurmuştur: "...Hakikat şudur ki, kâfirler güruhundan başkası Allah'ın
rahmetinden ümidini kesmez." (Yusuf / 87),
Allah'ın azabından emin olmak, küfürdür. Zira Allah Tealâ buyurmaktadır ki:
"...Allah'ın tuzağından (onlara mühlet verip de sonra ansızın yakalamasından)
emin mi oldular. Fakat ziyana uğrayan topluluktan başkası, Allah'ın (böyle)
mühlet vermesinden emin olmaz." (A'raf / 99),
Gaybdan haber verdiğini iddia eden kâhinin, falcının sözlerini tasdik etmek
inanmak, küfürdür. Gelecekte ne olacağını bilmek ancak Allah'a mahsustur. Bazı
insanlar cinlerden haber alarak gelecekte nelerin olacağını, kişilerin başına
nelerin geleceğini bildiklerini iddia ederler. Yüce Allah Kur'an-ı Kerimde şöyle
buyuruyor: "De ki: Göklerde ve yerde Allah'tan başka kimse gaybı bilmez..." (Neml
/ 65) Peygamberimiz (s.a.v.) de şöyle buyurmuştur: "Kim, bir kâhine gelir ve
onun söylediklerini tasdik ederse; Allah'ın (c.c.), Hz. Muhammet (s.a.v.)e
indirmiş olduklarını inkâr ile küfre girmiş olur." (Müslim, Ebu Davud)
C) KÜFRÜ GEREKTİREN SÖZLER
1- Kitap ve sünneti zahirlerinden vazgeçip batın ehlinin iddia ettiği batini
manalara sapmak. Kur'an ve sünnetin manası gizlidir bunu ancak üstat bilir,
demek gibi. (Nesefi Akaiti /211)
2- Şeriatla, dinle alay etmek, sövmek, küfürdür. Çünkü bu hal, onun inanmadığını
gösterir. (a.g.e. /211)
3- Fıkıh, tefsir, hadis, akait gibi ilimlerle alay etmek, küfürdür.
4- İslâm alimlerine hakaret etmek, alay etmek, küfürdür. (Mecmau'l Enhur, 1/703)
5- Cebrail, Aliye gidecekken yanlışlıkla vahyi Muhammet (s.a.v)e götürdü demek,Rafizilerin
dediği gibi.
6- Ashaptan veya diğer müminlerden birine küfür isnat etmek. O h elde kesin
bilgi ve belge olmadıkça müminler bu gibi sözlerden kaçınmalıdırlar.
7- Peygambere sövmek, (Bezzaziye)
8- Müslüman'ı gayr-i Müslime benzetmek. Kelime-i şahadet getiren her insan
müslümandır. Günahından dolayı bir müslümanı, Yahudi veya Hıristiyan'a benzetmek
asla doğru değildir.
9- "Kur'anın her dediğini yapacak olursak ekmek yiyemeyiz" demek. Bu söz,
itikadsızlığın ve Allah'a güvensizliğin açık bir ifadesidir. Kur'an'ın bir
kısmını kabul edip bir kısmını kabul etmemektir.
10- Bir müslümana kâfir demek. Bunu sövmek amacıyla söylüyorsa, büyük günah
işlemiş olur. Yok eğer o kişinin kâfir olduğuna inanarak söyüyorsa, kendisi
kâfir olur.
11- Hac, oruç gibi ibadetleri beğenmemek,
12- Namaz ibadetini çoğumsamak,
13- Harama besmele çekmek. İçki içerken, zina ederken besmele çekmek gibi.
14- Allah kelâmına (Kur'ana) mahluk demek, küfürdür.
D) KÜFRÜ GEREKTİREN DAVRANIŞLAR
1- Abdestsiz namaz kılmak,
2- Kıbleden başka bir yere yönelerek namaz kılmak, (Şerh-i Fıkhı Ekber, Aliyyü'l
Kaari)
3- Gayr-i Müslimlerin bayramlarını kutlamak, o günde yaptıkları yemeği pişirmek,
(Mec. Enhur, 1/706)
4- Küfrü gerektiren söze gülmek, Söyleyen kimse çok komikse veya güldürücü bir
biçimde söylenmişse, küfür değil günahtır. O bakımdan tevbe edilmelidir. Dinde
küfre rıza küfürdür, kaidesi vardır.
5- Gayr-i Müslimlerin dini alâmetleri sayılan şeyleri giymek, din adamlarının
giysilerini, şapkalarını giymek, haç takmak, zünnar takmak gibi. (Bezzaziye
6/332)
E) ELFAZ-I KÜFRÜ SÖYLEYENİN HÜKMÜ
Küfrü gerektiren sözler ittifakla küfrü gerektiriyorsa, yapılan bütün ameller
boşa gider. Tevbe eder Kelime-i şahadet getirerek Islâma dönerse haccını iade
eder, nikâhını tazeler.
Küfrü gerektiren söz ihtilâflı ise; o söylediğinden dönerek ihtiyaten tevbe
etmek ve nikâh tazelemekle emrolunur.
Küfrü gerektiren söz hata ile söylenmişse, küfrü gerektirmez. Onu hata ile
söyleyen mümindir. Nikâh tazelemesi gerekmez; ancak istiğfar ederek o sözden
dönmesi gerekir.
Buraya kadar nikâhın tazelenmesi konusunda söylediklerimiz, erkek küfür söz
söylediği zamandır. Küfrü gerektiren sözü, zevce söylemişse; nikâhın bozulması
konusunda ihtilâf vardır. Buhara alimlerinin çoğu, nikâhın bozulacağını ve
erkeğin velev bir dinar karşılığında da olsa nikâhı yenilemeye mecbur
edileceğini söylemişlerdir.
Bu sözleri şaka veya oyun yaparak söylerse; bütün alimlerce küfürdür. Hata ile
veya zorlanarak söylerse; bütün alimlerce küfür değildir. Bilerek ve kasten
söylemişse; bütün alimlerce küfürdür.
İsteyerek söyler; ama küfür olduğunu bilmezse, bu konuda ihtilâf vardır. Birinci
görüş, mümkün olduğunca müslümanın küfrüne hükmolunmaz, sözü iyiye yorumlanır.
İkinci görüş, eğer söylediği sözün küfür olduğuna inanmıyor veya küfür olduğunu
bilmiyorsa ve bunu isteyerek söylemişse, bütün alimlerce küfre girer, bilmemek
mazeret değildir. (Mecmau'l - Enhur, 1/688)
Küfür sözler kişinin amellerini bir anda yok edecek kadar tehlikelidir.
|