YOLCUNUN VEDALAŞMASI

 قال الله تعالى : { وَوَصَّى بِهَا إِبْرَاهِيمُ بَنِيهِ وَيَعْقُوبُ يَا بَنِيَّ إن اللّهَ اصْطَفَى لَكُمُ الدِّينَ فَلاَ تَمُوتُنَّ إلا وَأنتم مُّسْلِمُونَ أَمْ كُنتُمْ شُهَدَاء إِذْ حَضَرَ يَعْقُوبَ الْمَوْتُ إِذْ قال لِبَنِيهِ مَا تَعْبُدُونَ مِن بَعْدِي قالواْ نَعْبُدُ إِلَـهَكَ وَإِلَـهَ آبَائِكَ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَقَ إِلَـهًا وَاحِدًا وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ [

“Yakup da İbrahim de çocuklarına şu vasiyette bulundu: Evlatlarım! Bakın Allah size en saf ve en temiz inancı(islamı) bahşetti. Öyleyse ona teslim olmadan(müslüman olmadan) ölümün sizi altetmesine izin vermeyin. Yoksa siz Yakup’a ölüm anı geldiğinde orada mı idiniz? O zaman Yakup oğullarına: Benden sonra neye kulluk edeceksiniz? demişti. Onlar da: “Senin ilâhın ve ataların İbrahim, İsmail, İshak’ın gerçek ilahı olan, tek ilaha kulluk edeceğiz, biz ona teslim olanlarız”, dediler.” (2 Bakara 132-133)

712- حَديثُ زيدِ بنِ أرْقَمَ رَضِيَ اللَّه  قال : قامَ رسولُ الله فِينَا خَطِيبا فَحَمِدَ الله، وَأَثْنَى عَلَيْهِ، وَوَعَظَ وَذَكَّرَ، ثُمَّ قال : أَمَّا بَعدُ، ألا أيها النَّاسُ إنما أنا بَشَرٌ, يُوشِكُ أن يَأْتِيَ رَسُولُ رَبِّي فَأُجِيبَ، وَأنا تَارِكٌ فِيكُمْ ثقليْنِ: أَوَّلُهُمَا: كِتَابُ اللَهِ، فِيهِ الهُدَى وَالنُّورُ، فَخُذُوا بِكِتَابِ الله، واسْتَمْسِكُوا بِهِ. فَحَثَّ عَلى كِتَابِ الله، وَرَغَّبَ فِيهِ، ثُمَّ قال : وَأَهْلُ بَيْتي، أُذَكِّرُكُمُ الله في أَهْلِ بَيْتي . 

712: Zeyd ibni Erkam (Allah Ondan razı olsun) şöyle demişti. Bir gün Rasûlullah (sallallahu aleyhi vesellem)ayağa kalkarak bize bir konuşma yaptı. Allah’a hamdü sena’dan sonra öğüt verip şöyle buyurdu:

“Ey insanlar! Ben de bir insanım. Yakında Rabbimin elçisi bana da gelecek ve ben onun davetine uyup gideceğim. Size iki önemli şey bırakıyorum. Biri insanı doğruya götüren bir rehber ve nur olan Allah’ın kitabı Kur’andır, ona sımsıkı sarılın.”

Kur’ana sarılma ve ona bağlanma konusunda tavsiyelerde bulunup şöyle devam etti:

“Size bir de Ehli Beytimi bırakıyorum. Allah’tan korkun da Ehli Beytime saygılı davranın.” (Müslim, Fezailüs sahabe 36)

713- وعن أبي سُلَيْمَإن مَالكِ بْنِ الحُوَيْرِثِ رَضِيَ اللَّه  قال : أَتَيْنَا رسولَ الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم  وَنحْنُ شَبَبَةٌ مُتَقَارِبُونَ، فَأَقَمْنَا عِنْدَهُ عشْرِينَ لَيْلَةً، وكان رسولُ الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم  رَحِيماً رَفِيقا, فَظَنَّ أنا قَدِ اشْتَقْنَا أَهْلَنَا, فَسَأَلَنَا عَمَّنْ تَرَكْنَا مِنْ أَهْلِنَا فَأَخْبَرْناَهُ، فقال : ارْجِعُوا إلى أَهْلِيكم، فَأَقِيمُوا فِيهمْ، وَعَلِّمُوهُم وَمُرُوهُمْ، وَصَلُّوا صَلاةَ كَذا, في حِينِ كَذَا وَصَلُوا كَذَا في حِينِ كَذَا, فَإذا حَضَرَتِ الصَّلاةُ فَلْيُؤَذِّنْ لَكُمْ أَحَدُكُمْ، وَلْيَؤُمَّكُم أَكبَرُكُم.  زاد البخاري في روايةٍ له: وَصلُوا كمَا رَأَيتُمُوني أُصَلِّي. .

713: Ebu Süleyman Malik ibni Huveyris (Allah Ondan razı olsun) şöyle demiştir: Biz Rasûlullah’ın yanına gelmiştik, aynı yaşta gençlerdik. Yirmi gün boyunca yanında kalmıştık. Rasûlullah çok merhametli ve şefkatli kimseydi. Bizim yakınlarımızı özlediğimizi anlayınca geride kimleri bıraktığımızı sordu. Biz de söyleyince şunları söyledi: “Haydi ailelerinizin yanına dönünüz. Orada kalınız, onlara dininizi öğretiniz. Onlara şu namazı şu vakitte bu namazı bu vakitte kılmalarını söyleyin. Namaz vakti gelince biriniz ezan okusun, en yaşlınız da imam olsun.” (Buhari, Ezan 17, Müslim, Mesacid 292)

* Buhari’nin değişik bir rivayeti ise şöyledir: “Namazı benden gördüğünüz şekilde kılınız.” (Buhari, Ahâd 1)

714- وعن عُمَرَ بنِ الخطَّابِ رَضِيَ اللَّه  قال : اسْتَأْذَنْتُ النبيَّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم  في الْعُمْرَةِ، فَأَذِنَ، وقال : لا تَنْسَنَا يَا أخي مِنْ دُعَائِكَ . فقال كَلِمَةً مَا يَسُرُّني أن لي بهَا الدًّنْيا. وفي رواية قال : أَشْرِكْنَا يَا أخي في دُعَائِكَ. 

714: Ömer ibn-ül Hattab (Allah Ondan razı olsun) şöyle demiştir: Peygamber (sallallahu aleyhi vesellem)’den umre yapmak için izin istedim, izin verdi ve: “Bizi duadan unutma ey kardeşciğim”, buyurdu. Onun bu sözüne karşılık bana dünyayı verseler bu kadar sevinmezdim.

* Başka bir rivayette de: “Kardeşciğim bizi de duana ortak et”, şeklindedir. (Ebu Davud, Vitir 23)

715- وعن سالم بنِ عَبْدِ الله بن عُمَرَ أن عبدَ الله بن عُمَر، كان يقُولُ لِلرَّجُلِ إذا أَرَادَ سَفَراً: ادْنُ مِنِّي حَتَّى أُوَدِّعَكَ كَمَا كان رسُولُ الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم  يُوَدِّعُنا, فَيَقُولُ : أَسْتَوْدعُ الله دِينَكَ، وَأَمَانتكَ، وَخَوَاتِيمَ عَمَلِكَ . 

715: Abdullah ibni Ömer’in oğlu Salim’den rivayet olunmuştur. Abdullah ibni Ömer yolculuğa çıkacak kimseye şöyle derdi: “Bana yaklaş! Rasûlullah (sallallahu aleyhi vesellem)’in bizimle vedalaştığı gibi seninle vedalaşayım. Rasûlullah vedalaşır ve şöyle derdi:

“Dinini koruyup emanetleri yerine getirmeniz ve tüm hayırlı amelleri güzelce sonuçlandırabilmen hususunda seni Allah’a emanet ediyorum.” (Tirmizi  , Deavat 44)

716- وعن عبدِ الله بن يَزِيدَ الخَطْمِيِّ الصَّحَأبي رَضِيَ اللَّه  قال : كان رسولُ الله صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم  إذا أَرَادَ أن يُوَدّعَ الجَيْشَ قال : أَسْتَوْدعُ الله دِينكُمْ، وَأَمَأنتكُم، وَخَوَاتِيمَ أَعمَالِكُمْ .

716: Sahabî Abdullah ibni Yezid el-Hatmi (Allah Ondan razı olsun) şöyle demiştir: Peygamber (sallallahu aleyhi vesellem) askerleri ve ordusuyla vedalaşmak istediği zaman: “Dininizi koruyup emanetleri yerine getirmeniz ve tüm hayırlı amellerinizi güzelce sonuçlandırabilmeniz hususunda sizi Allah’a emanet ediyorum”, derdi. (Ebu Davud, Cihad 73)

717- وعن أنس رَضِيَ اللَّه  قال : جاءَ رجُلٌ إلى النبيِّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم  فقال : يا رَسُولَ الله، إني أُرِيدُ سَفَرا فَزَوِّدْني، فَقال : زَوَّدَكَ الله التَّقْوَى. قال : زِدْنِي، قال : وَغَفَرَ ذَنْبَكَ . قال : زِدْني، قال : وَيَسَّرَ لَكَ الخَيْرَ حَيْثُما كُنْتَ . 

6/717: Enes (Allah Ondan razı olsun) şöyle demiştir: Bir adam Rasûlullah (sallallahu aleyhi vesellem)’e gelerek: Ya Rasulallah! Yolculuğa çıkıyorum, duanızla beni azıklandırınız, dedi. Rasûlullah (sallallahu aleyhi vesellem)’de:

“Allah sana takva azığı versin”, dedi. Adam tekrarlayınca Rasûlullah: “Allah günahını bağışlasın” buyurdu. Adam üçüncü defa tekrarlayınca Rasûlullah: “Nerede olursan ol Allah sana hayrı kolaylaştırsın” (Yani: Bulunduğun her yerde kolayca hayır yapmanı sağlasın) buyurdu. (Tirmizi  , Deavat 45)