Bir eğitim ve öğretim yöntemi olarak Rasûl-i Ekrem, muhatapların ferdî farklılıklarını göz önünde tutar, her birinin anlayış ve seviyesini, ruh halini ve ihtiyacını dikkate alarak farklı tavsiye ve muamelede bulunurdu.

         Örnek bir muallim olarak Hz. Peygamber,

         “Kim Allah’tan başka bir maksat için ilim öğrenir veya Allah’tan başka bir hedef peşinde olursa cehennemdeki yerine hazırlansın!” uyarısında bulunarak, elde edilen bilginin sorumluluğu artırdığını, onun doğru yolda ve kamu yararına kullanılması gerektiğini hatırlatırdı.

         Allah'a iman eden bir toplum oluşturmayı amaçlayan Hz. Peygamber (s.a.v.) ilme, eğitim ve öğretime büyük önem vermiştir. Onun faaliyetlerinde ve sözlerinde bilgi, öğrenme, öğretme, öğrenci ve öğretmene verilen değer çok fazla yer tutar. Hadis literatüründe eğitim ve öğretime teşvik eden yüzlerce ve buna karşılık bilgisizliği ve cehaleti yeren çok sayıda hadis mevcuttur.

Saadetin asrından bize ulaşanlar, o dönemde yaşananlar ve de “en güzel örnek” olan Allah Resulü’nün (as) vahiy ve tebliğ eksenli davet mücadelesi, erdemli bir hayatın ne olduğunu, nasıl yaşanacağını yaşayarak göstermesi, örnek bir nesli ümmete numune bırakması, cahiliyenin karanlığı için bir aydınlık, İslâm ümmeti için evrensel bir örneklik teşkil etmektedir.

Hayatın gayesi, yaratılışın mânâsı silinmiş, yok olmuştu. Herşey mânâsız başıboşluk ve hüzün örtülerine bürünmüştü.

Ruhlar birşey bekliyor, bir nurun zulmet perdesini yırtmasını içten içe hissediyordu.

Hz.Muhammed (s.a.v) bütün insanlara rahmet idi. Ona iman edip kendisini tasdikleyen mutlu oldu. Ona iman etmeyen bile geçmiş ümmetlerin uğramış olduğu, yerin dibine geçmek ve suda boğulmak gibi (toplu) azap­lardan kurtuldu

             Dünyevileşme, dini olanın gündelik hayattan, ahlaktan, ticari ve sosyal yaşayıştan uzaklaştırılması, öneminin azaltılması, kişinin kendisini dünyanın cazibesine kaptırıp onun esiri olması manasını taşır.

         Dünyanın gerekliliği: Dünya, üzerinde hayat bulduğumuz, hayatımızı devam ettirmek için kendisinden istifade ettiğimiz yerdir.

              Ölümü duyunca veya ölümü hatırlatıcı bir yazı okuyunca nasılda rahatsız olanlarımız var? Demek ki ölümü, zihnimizin sözcük dağarcığından çıkarıp attık… Öyle olmasaydı onu hatırlamak bile rahatsızlık verir miydi sizce?

Cihad, sözlükte; gayret etmek, bir işi yapabilmek için bütün imkanları kullanmak manalarına gelir. Cihad, Kur’an-ı Kerim ve Hadis-i Şeriflerde, Allah yolunda savaşmayı, dini öğrenmeyi, dinin emir ve yasaklarına uymayı, haramlara ve günahlara karşı nefis ile mücadele etmeği gerektirir. İslam’ın bilinmesi, tanınması, yaşanması ve yücelmesi için çalışmayı ifade eder. Kısaca; Allah için çalışmak, çabalamak ve gayret göstermektir. Allah (c c )’nün biz kullarına vermiş olduğu ilmî, bedenî, malî ve zihnî kuvvetlerimizi harekete geçirip, Allah yolunda kullanmak ve o yolda feda etmektir.

“cihad” kavramı; Kur’an ve hadislerde; saldırı olduğunda Allah yolunda İslâm düşmanlarıyla savaşmak anlamını ifade ettiği gibi, dini öğrenmeyi, dinin emir ve yasaklarına uymayı, haram ve günahlara karşı nefis ile mücadele etmeyi, İslâm’ın bilinmesi, tanınması, yaşanması ve yücelmesi için çalışmayı da ifade eder.